Bojana Andonova

  Верувањето е само мисла што постојано ја мислиш . Ние се идентификуваме со нашите мисли и тие ни стануваат реалност. Ти се има случено некогаш да испаднеш од твоето опкружување и да слушнеш еден поинаков начин на размислување, на гледање на работите, на живеење, и се чудиш, Како можат овие луѓе така да живеат? Баш заради нивните мисли, ете како. . Кога ова ќе го спознаеш има и еден олеснителен дел за себе. Значи не мора на овој начин да ги живеам и доживувам ситуациите кои што не ми служат позитивно. Значи има и друг подобар начин, со кој што ќе чувствувам ведрина, радост и љубов додека ги работам . Се што треба е да ја смениме нашата мисла. Да користиме мисла што ни служе позитивно. . Сега доаѓа другото прашање, Како ќе знам дека таа е вистинската мисла што ќе ми служе? Тука е добро тоа што нема ,,вистинска мисла,, со текот на времето, ако продолжиш да работиш на тоа се повеќе да имаш мисли кои што позитивно ти служат, ќе ја јадеш најдобрата за себе а знаеш дека си на добар па...

  Прв чин Дејството се случува во некое запустено, зафрлено место, поточно во еден мотел каде мајката и ќерка ѝ Марта издаваат соби на случајните, ретки минувачи. Луѓето што доаѓаат во нивната крчма се жртви на рамнодушност на Марта кон животот – таа ги убива тешејќи се дека мирно и спокојно ги праќа во „другиот свет“, без болка, успивајќи ги, баш како што таа (и мајка ѝ) би сакале да си умрат. По 20 години минати на печалба, Јан, нивниот брат и син, се враќа во својот роден крај носејќи пари со кои планирал да ги усреќи своите најблиски. Отпрвин, на негово големо чудење, тие не го препознале. Спротивно на советите на неговата сопруга, Марија, тој се решава да не го открива својот идентитет, за да одблиску ги запознае карактерите и желбите на неговите мајка и сестра. Во овој чин се откриваат и изопачените нарави на двете сопственички на пансионот, кои ги ограбувале и убивале побогатите гости, со цел остварување на соништата на Марта за живот крај морето. Во меѓусебен договор, ...