Bojana Andonova

Книгата отворен прозорец кон светот      Книгата е сета мудрост на човештвотото. Преку книгата учиме и се развиваме. Ниеден човек не се родил учен. Со помош на книгата можеме да видиме и посетиме многу места. Да ги доживееме авантурите на морепловците, да ја посетиме вселената и да мечтаеме меѓу ѕвездите.      Преку пишаниот збор на големите мислители да стекнеме знаење, да учиме од нивното искуство и да ги применуваме нивните совети во животот. Во книгата ни се пренесени и толкувани старите знаења.       ,,Не му го прави на другиот она што не сакаш да ти го прават тебе."     Колку порано почнеш да учиш, толку порано ќе одиш со цврсти чекори по патот на знаењето. А само со помош на знаењето се станува Голем и Слободен човек. Тој што чита има широки видици, знае дека секогаш постои нешто повеќе. Дека таму некаде се случуваат убави, големи работи кој што секој може да ги почувствува, да ги има и да ужива во нив.  ...

Личноста која што ме воодушевува со своите постапки      Искрено да Ви кажам, седам и се двоумам. Дали да пишувам за некој лик за кој што имам читано, но не го познавам или да пишувам за некој што го познавам. Решив да пишувам за некој што го познавам, што го гледам и среќавам постојано. Решив да пишувам за татко ми. Не затоа што ми е татко, туку затоа што стварно ме воодушевуваат неговите постапки.      Татко ми, Никола Андонов е специјалист стоматолошки протетичар. Стоматолог со повеќе годишно работно искуство. Им помага на луѓето и ги лекува нивните заби. Како член на Rotry клубот во Неготино, тој придонесува и помага во подигнувањето на свеста кај младите за едукација, спорт и взаемно помагање.      Веќе три години е активен планинар. Има искачено повеќе врвови, меѓу кој би ги наброил Кораб, највисоката планина во Р.Македонија и Мусала, највисокиот врв на Балканот. Покрај сите негови обврски и активности тој секогаш наоѓ...

Другарството е ѕвезда       Знаете другарството не се мачка на леб, па да го изедеш. Не можеш ни да го заклучиш во кутија и да си го имаш засекогаш. Другарството е како ѕвезда. Во ноќта, кога е најтемно тоа е тука покрај тебе. Колку ти е поблиску, посилно сјае. И секогаш ти го покажува патот за да не се изгубиш. А дента, кога се е прекрасно, знаеш дека е тука, блиску до тебе и ужива во дента заедно со тебе.       Да, така е. Другарството е ѕвезда. Само вистинскиот другар може да те разбере и подржи кога ти е најтешко. Кога со поглед утеха ти дава и од лошиот пат те истава.    Другарството е ретко и многу кревко. Затоа да се негува треба. Во спротивно како ѕвезда во пад ќе се вжари и во темницата ќе испари.     Победата и радоста кога со другар ја делиш, верувај ми кон светла иднина целиш.     Доста тука за другарството  Ви пишувам. Треба да одам, со другар ми да патувам.      Низ животот д...

Пролетно утро во мојата улица         Пролетта е едно од најубавите годишни времиња. А оваа пролетно утро беше волшебно.         Изутрина се разбудив пред да ми изѕвони будилникот. Како некој топло и нежно да ме галеше по образот.       Знаете имав чувство како некој мил и весел да е постојано покрај мене. Бев исполнет со сонце во душата и со насмевка на лицето. Си помислив дека ова чувство брзо ќе ми мине, но не. Кога влегов во дневната бев вчудоневиден. Како целото мое семејство да беше обземено од истото чувство. Од надвор се слушаше детски џагор и птичји црцор.     Во дневната од отворениот прозорец влегуваше свеж цветен мирис. Кој ми ги мамеше погледот и мислите. Толку едноставно, а толку волшебно. Дури и мајка ми на момент застануваше и се зегледуваше надвор. Како некој да те довикува тивко: ,,-Дојди! Дојди, надвор да уживаме во пролетта." И не се откажува.      Замислете ете баш та...

Моето маало!      Седам и се мислам, што да Ви кажам за моето маало. Да почнам од малите или од големите?     Кај нас во маало ти е како во училиште. Сите мирно си седат по дома, а најмирни се тие од шести реон. Имаме и наставници, па нели училиште без наставници не бива. Тука е баба Родна, наставничка во пензија, па Маја-наставничката по македонски јазик, Андријана, Весна и Марина.      Знаете и кога ќе размислам подобро, во нашето маало има повеќе наставнички од колку деца. Елена ни е најголема, веќе е средно училиште и многу не ја гледаме. А Мелани ни е најмалото, но таа е толку малечка што не знае ни сама да јаде.      И на крај останавме само јас и брат ми Владимир. Но, ние си имаме уште едно маало, нашето online гејмерско маало. Тоа ти е нешто како цел свет на едно место. Кога и да се вклучиш online секогаш има некој присутен и расположен за игра. Не има од цел свет и на сите возрасти.