Skip to main content

Еднорогиот елен - Лектира за основно одделение




ЕДНОРОГИОТ ЕЛЕН

     Во зградата на дружината ,,Џери,, , во подрумот се криел Фатмир. Детето избегало од дома. Мајка му била свршена додека била мала. Татко му не ја сакал и си заминал од дома, ги оставил сами. Мајка му се премажила за Мустафа, кој имал една ќерка Буќе. Мустафа многу пиел и ја тепал мајка му Кумрија.
     Кога избегал од дома Фатмир, го фатиле децата од дружината ,,Тигар,,. Му викале да им се придружи во нивната дружина и заедно да крадат. Фатмир не сакал да им се придруже и затоа го натепале. Додека се обидувал да им избега се повредил од некоја шајка. Така повреден, изморен и гладен лутал по улицата на дождот.
     Децата од дружината ,,Џери,, му помогнале. Го сместиле во подрумот од нивната зграда. Му носеле јадење и му ја преврзувале раната. Таа недела додека бил во подрумот, кучето Џери не се одделило од него. Постојано го чувало.
     Еден ден во подрумот влегла некоја жена од зградата. Кога го видела Фатмир спискала. Фатмир се уплашил и избегал. Сега децата од дружината ,,Џери,, се загрижиле за него. Не знаат каде е и дали е добро. Решиле да побараат помош од чичко Дуљ, старецот што продавал печени костени на улица. Додека му ја објаснувале целата случка, едно дете им се прибрижило и им дало писмо од Фатмир. Бил сместен во воденицата и му помагал на воденичарот да меле жито за селаните. Детето им објаснило дека воденицата се наоѓа блиску до пештерата Мечкина Муцка.
     Децата ги позравил чичко Бардуљо. Кога ја слушнал приказната за Фатмир решил да им помогне. Изутрина сите заедно со колата на Бардуљо заминале да го барат Фатмир. Дури и кучето Џери го земале со нив.
     Фатмир не бил кај воденицата. Заминал на прошетка. Кога ги видел Фатмир другарчињата како му се приближуваат заедно со воденичарот и некој возрасен маж, веднаш избегал. Од страв дека со нив е Мустафа. Џери го надушкал својот другар Фатмир и трчал по него се додека не го стигнал. Децата сватиле дека нема да го најдат Фатмир, а сега и Џери. Тажни се вратиле дома.
     На Бардуљо постојано му се враќале сеќавањата од војната. Од периодот кога се одделил и се изгубил од мајка си. Колку бил уплашен и тажен. Затоа решил да го бара Фатмир се додека не го најде.
     Талкајќи низ шумата Фатмир нашол ловџиска колиба и се сместил во нејзе. Тука одседнал недела дена, а и се запознал со селското овчарче Шкурта. Девојчето секој ден го посетувала и му носела компир. Фатмир пратил писмо до дружината по кучето. Но убавите денови завршиле кога ловџијата пристигнал во колибата заедно со своето куче. Помислил дека Фатмир е крадец и затоа го фатил. Во еден момент му текнало дека детето го видел претходно во весник. Дека го бараат, зошто е избегано од дома.
     Во меѓувреме Џери го совладал ловџиското куче и го фатил ловџијата. Во близина била и Шкурта. Избегале кон пештерата со намера да се сместат во нејзе.
      Татко му на Тигар пристигнал во градот за да си го виде синот. Кога разбрал дека син му Ука станал лош и имал прекар ,,Тигар,, налутен и посрамотен го земал Ука назад во селото.
     Мустафа престанал веќе да пие и тргнал да го бара Фатмир. Бардуљ и дружината ,,Џери,, виделе дека тој повеќе не е лошиот пијаница. Му напишале писмо на Фатмир во кое му објасниле се убаво за позитивните и добри промени. Џери бил задолжен за доставувањето на писмото.
     Сите заедно тргнале да го барат Фатмир во шумата. Дури и Шега, девојчето од училиштето, што го задевала и му се потсмевала, заминало со нив. И другарите од училиште. Но од Фатмир ни трага.
     Додека стоеле пред пештерата случајно ја виделе камената плоча на која имало напишано порака за нив. На плочата пишувало дека Фатмир е добро и е однесен во болница.
     Со брзање сите заедно заминале во болницата. Пред болницата Џери стрпливо го чекал својот другар.
      На пошетокот Фатмир не знаел каде се наоѓа и како стигнал до таму. Болничарката му раскажала како ловџијата го спасил и го донел во болницата.
     Конечно сите се заедно. Одкако престанал да пие Мустафа, дома било пријатно да се живее. На ѕидот бил закачен цртежот на Буќе, со еленот, на кој едниот рог му бил наново нацртан.
     Фатмир добил писмо од татко си во кое тој му се извинува и му пишува дека го сака.

Лектирата Еднорогиот елен можете да ја купите во Книжарница БОНИГА Неготино

    Упатството  за онлајн регистрацијата во Herbalife е поставено на овој линк.
    За активација на кодот за попусти за долготраен попуст од 25%, 35%, 42%  и 50% во чекор 3 треба да внесете податоци за вашиот спонзор ИД број - MKY0000200, првите три букви од презимето - AND
Тука сме за да се подржуваме едни со други ❤️
Со среќа на сите 🥂

Comments

Popular posts from this blog

Белото циганче - Лектира за основно одделение

БЕЛОТО ЦИГАНЧЕ      Циганскиот караван патувал низ некоја рамница. Напред на шарен коњ јавал Базел и пеел циганска песна. Само што го искачиле благиот насип, на десниот брег на реката ги пречекале ливади, опколени со врби и тополи.      Преморен од патот Белото Циганче легнал на земјата до врбата љубопитно и слушал Мулон и Хенза како тивко се препираат. Хенза барала од баба Мулон да го остават детето во некое село. Хенза се заканила дека ќе го повреде детето, но баба Мулон и се спротиставил и ја избркал. Таруно уплашен од нејзините зборови почнал да бега кон селото, но тогаш во ноќта баба Мулон го викнал, го вратил.      Следното утро додека баба-Мулон ловел риби, Таруно го потпрашувал за неговото минато и неговите родители. Денот бил исполнет со убави моменти и измешани емоции. Реката покрај нив им помагала за разладување и убивање на досадата. Децата често си играле на нејзиниот брег или се бањале. Едно топло попладне на река...

Пролетен пејсаж

ПРОЛЕТЕН ПЕЈСАЖ     Пролет е. Едно од најубавите годишни времиња. Сонцето потопло грее. Веќе нема остатоци од ладната зима, освен на повисоките планини. Реките се полни со вода од растопениот снег. Жуборот се слуша на далеку. Се шири миризбата од свежо искосена трева, од опојните цветови. Пролетниот пејсаж изобилувасо бои. Црвено, жолто, зелено, бело се е обоено, се е весело.      Синото небо мирно ги пропушта сончевите зраци да дојдат до земјата. Да ја стоплат измрзнатата почва, да ги разбудат заспаните животни. Дрвјата гордо исправени со своите гранки разеленети. Како раце ширум отворени ги повикуваат во своите прегратки птиците преселници да се вгнездат на нив.      Не знаеш кое цвеќе е поубаво, дали зумбулот, лалето, лилјачето, ги има толку многу. Како разиграни дечиња никнуваат и на пролетта и се радуваат.      Упатството  за онлајн регистрацијата во Herbalife е поставено на  овој линк .     За...

Калеш Анѓа од Столе Попов - Лектира за основно одделение

КАЛЕШ АНЃА      1. Една Сабота дедо Богдан заедно со внучето Ангеле и другите соселани заминале на Атпазар во Прилеп.. На Атпазарот се продавало секаков добиток. Покрај секој добиток стоеле пазачи, тоа биле каури кој му робувале на турците. Тие биле боси, со сокинати алишта и тепани. Кога дедо Богдан и другите мариовци разговарале со нив секогаш им се фалеле дека тие во Мариово живеат слободно. Не робуваат и не плаќаат данок, затоа што Агицата Мара ги ослободила од секакви давачки и им ја оставила со тапија, со документ земјата на мариовци.      На едниот крај од пазарот стоеа беговите чифчии - робовите, а на другиот Мариовци - слободните, не се мешале. Мариовци секој со себеносел по едно дете од 8 до 10 години за да им помагаат со добитокот. Не ги пуштаат  младите сами да одат, зошто можеле да бидат грабнати од турците за да робуваат.      Изутрината низ пазарот прошетале четворица алагари со по двајца сејмени и заинтересирано ...