Skip to main content

Нашите доблести може да ги направат среќни другите

 Нашите доблести може да ги направат среќни другите


    Дали некогаш сте размислувале 

- Какво влијание имате врз другите луѓе? 

- Како се чувствуваат луѓето во мое присуство? 

- Дали можам на некој да му помогнам? 

- Дали може на некој да му го разубавам денот?

    Тоа што го носиме во нас, го гледаме во другите луѓе. Ако негуваме позитивни мисли во нас, секој што ќе го сретнеме имаме можност позитивно да му влијаеме. Многу често можеме да слушнеме дека смеата е заразна. Кога гледаш некој дека се смее, без да знаеш зошто се смее тој човек и ти почнуваш да се смееш. Кога некој е тажен, без да ти каже дека е тажен, ти ја чувствуваш неговата тага. Така без да бидеме свесни ние си влијаеме едни на други. Кога ќе бидеме повеќе свесни за нашите чувства и однесување, свесно ќе почниме да се менуваме себе си. Свесно ќе ги препознаваме нашите мисли и однесување, а со тоа свесно ќе почниме да го правиме светот едно поубаво место за живеење.

    Секој од нас има свои доблести и маани. И многу е убаво кога гледаме дека нашите доблести му помогнале на некој. Секој на различен начин ја изразува својата доблест. Некој има доблест да им помага на сиромашните, друг има доблест да им помага животните, трет има доблест да им помага на болните. Најубаво е чувството кога ќе ги освестиш своите доблести. Ќе работиш на нив за да станат уште подобри, така што ќе ти станат твоја основна работа, во која што ќе уживаш. 

    Всушност така се настанати и сите професии што постојат во човештвото. Докторот е некој што уште додека бил млад сакал да им помага на луѓето додека се болни. Пожарникарот не некој што им помага на луѓето кога се во опасност. Сопственикот на фабрика за коли е некој што сака да им помогне на луѓето брзо и безбедно да стигнат до нивната дестинација. Затоа улогата на секој човек е важна. Разликата е во тоа што некој луѓе со нивните доблести позитивно влијаат на повеќе или помалку луѓе. 

Comments

Popular posts from this blog

Белото циганче - Лектира за основно одделение

БЕЛОТО ЦИГАНЧЕ      Циганскиот караван патувал низ некоја рамница. Напред на шарен коњ јавал Базел и пеел циганска песна. Само што го искачиле благиот насип, на десниот брег на реката ги пречекале ливади, опколени со врби и тополи.      Преморен од патот Белото Циганче легнал на земјата до врбата љубопитно и слушал Мулон и Хенза како тивко се препираат. Хенза барала од баба Мулон да го остават детето во некое село. Хенза се заканила дека ќе го повреде детето, но баба Мулон и се спротиставил и ја избркал. Таруно уплашен од нејзините зборови почнал да бега кон селото, но тогаш во ноќта баба Мулон го викнал, го вратил.      Следното утро додека баба-Мулон ловел риби, Таруно го потпрашувал за неговото минато и неговите родители. Денот бил исполнет со убави моменти и измешани емоции. Реката покрај нив им помагала за разладување и убивање на досадата. Децата често си играле на нејзиниот брег или се бањале. Едно топло попладне на река...

Пролетен пејсаж

ПРОЛЕТЕН ПЕЈСАЖ     Пролет е. Едно од најубавите годишни времиња. Сонцето потопло грее. Веќе нема остатоци од ладната зима, освен на повисоките планини. Реките се полни со вода од растопениот снег. Жуборот се слуша на далеку. Се шири миризбата од свежо искосена трева, од опојните цветови. Пролетниот пејсаж изобилувасо бои. Црвено, жолто, зелено, бело се е обоено, се е весело.      Синото небо мирно ги пропушта сончевите зраци да дојдат до земјата. Да ја стоплат измрзнатата почва, да ги разбудат заспаните животни. Дрвјата гордо исправени со своите гранки разеленети. Како раце ширум отворени ги повикуваат во своите прегратки птиците преселници да се вгнездат на нив.      Не знаеш кое цвеќе е поубаво, дали зумбулот, лалето, лилјачето, ги има толку многу. Како разиграни дечиња никнуваат и на пролетта и се радуваат.      Упатството  за онлајн регистрацијата во Herbalife е поставено на  овој линк .     За...

Калеш Анѓа од Столе Попов - Лектира за основно одделение

КАЛЕШ АНЃА      1. Една Сабота дедо Богдан заедно со внучето Ангеле и другите соселани заминале на Атпазар во Прилеп.. На Атпазарот се продавало секаков добиток. Покрај секој добиток стоеле пазачи, тоа биле каури кој му робувале на турците. Тие биле боси, со сокинати алишта и тепани. Кога дедо Богдан и другите мариовци разговарале со нив секогаш им се фалеле дека тие во Мариово живеат слободно. Не робуваат и не плаќаат данок, затоа што Агицата Мара ги ослободила од секакви давачки и им ја оставила со тапија, со документ земјата на мариовци.      На едниот крај од пазарот стоеа беговите чифчии - робовите, а на другиот Мариовци - слободните, не се мешале. Мариовци секој со себеносел по едно дете од 8 до 10 години за да им помагаат со добитокот. Не ги пуштаат  младите сами да одат, зошто можеле да бидат грабнати од турците за да робуваат.      Изутрината низ пазарот прошетале четворица алагари со по двајца сејмени и заинтересирано ...