КОЈ СМЕ НИЕ?

КОЈ СМЕ НИЕ ?

Секој народ има свое потекло, своја историја, своја култура, обичаи и јазик.

Јазикот е едно од одбележјата на народот. Нешто што го дели од другите народи и го прави автентичен, единствен од тој тип. Дури и секој народ со својот јазик има внатрешни дијалекти, кој што ги одбележува луѓето од кој регион доаѓаат.

Македонскиот јазик е стар јазик. Развојот на македонскиот јазик е уште од X-XI век, кога во црковнословенските ракописи се појавуваат првите типични македонски зборови. За прв пат е усвоена азбуката на македонскиот јазик врз принципот на еден глас - една буква, со решениеот на Народната влада на Федерална Македонија, на 05 мај 1945 година.

Македонскиот јазик е темелот на македонскиот идентитет. Иако прв пат е прогласен за службен јазик во нашата држава на 02ри Август, 1944 година, на Првото заседание на АСНОМ.

Со текот на времето некој јазици изумираат, но некој доживуваат експанзија. Во зависност од времето во кое живееме.

Comments

Белото циганче - Лектира за основно одделение

БЕЛОТО ЦИГАНЧЕ Циганскиот караван патувал низ некоја рамница. Напред на шарен коњ јавал Базел и пеел циганска песна. Само што го искачиле благиот насип, на десниот брег на реката ги пречекале ливади, опколени со врби и тополи. Преморен од патот Белото Циганче легнал на земјата до врбата љубопитно и слушал Мулон и Хенза како тивко се препираат. Хенза барала од баба Мулон да го остават детето во некое село. Хенза се заканила дека ќе го повреде детето, но баба Мулон и се спротиставил и ја избркал. Таруно уплашен од нејзините зборови почнал да бега кон селото, но тогаш во ноќта баба Мулон го викнал, го вратил. Следното утро додека баба-Мулон ловел риби, Таруно го потпрашувал за неговото минато и неговите родители. Денот бил исполнет со убави моменти и измешани емоции. Реката покрај нив им помагала за разладување и убивање на досадата. Децата често си играле на нејзиниот брег или се бањале. Едно топло попладне на река...

Пролетен пејсаж

ПРОЛЕТЕН ПЕЈСАЖ Пролет е. Едно од најубавите годишни времиња. Сонцето потопло грее. Веќе нема остатоци од ладната зима, освен на повисоките планини. Реките се полни со вода од растопениот снег. Жуборот се слуша на далеку. Се шири миризбата од свежо искосена трева, од опојните цветови. Пролетниот пејсаж изобилувасо бои. Црвено, жолто, зелено, бело се е обоено, се е весело. Синото небо мирно ги пропушта сончевите зраци да дојдат до земјата. Да ја стоплат измрзнатата почва, да ги разбудат заспаните животни. Дрвјата гордо исправени со своите гранки разеленети. Како раце ширум отворени ги повикуваат во своите прегратки птиците преселници да се вгнездат на нив. Не знаеш кое цвеќе е поубаво, дали зумбулот, лалето, лилјачето, ги има толку многу. Како разиграни дечиња никнуваат и на пролетта и се радуваат. Упатството за онлајн регистрацијата во Herbalife е поставено на овој линк . За...

Калеш Анѓа од Столе Попов - Лектира за основно одделение

КАЛЕШ АНЃА 1. Една Сабота дедо Богдан заедно со внучето Ангеле и другите соселани заминале на Атпазар во Прилеп.. На Атпазарот се продавало секаков добиток. Покрај секој добиток стоеле пазачи, тоа биле каури кој му робувале на турците. Тие биле боси, со сокинати алишта и тепани. Кога дедо Богдан и другите мариовци разговарале со нив секогаш им се фалеле дека тие во Мариово живеат слободно. Не робуваат и не плаќаат данок, затоа што Агицата Мара ги ослободила од секакви давачки и им ја оставила со тапија, со документ земјата на мариовци. На едниот крај од пазарот стоеа беговите чифчии - робовите, а на другиот Мариовци - слободните, не се мешале. Мариовци секој со себеносел по едно дете од 8 до 10 години за да им помагаат со добитокот. Не ги пуштаат младите сами да одат, зошто можеле да бидат грабнати од турците за да робуваат. Изутрината низ пазарот прошетале четворица алагари со по двајца сејмени и заинтересирано ...

Bojana Andonova

Search This Blog